Katalog zbiorów

Claudette powraca, by sprać potwory na kwaśne jabłko! Walczyła już z olbrzymami, tłukła smoki, teraz zaś musi zmierzyć się z najgroźniejszym przeciwnikiem. Z własnymi wadami! No, i przy okazji bandą okrutnych potworów.
Mont Petit Pierre gości doroczne Igrzyska Wojowników, zaś przebiegły podstęp uwieńczony sukcesem, sprawia, że Claudette wraz z Marie i Gastonem ma reprezentować swoje miasto w tych zawodach. Jak się jednak okazuje, dotychczasowe przygody nie przygotowały jej w dostatecznym stopniu na takie wyzwanie! Co gorsza, straszliwa morska królowa i jej groźne dzieci zamierzają wykorzystać tę okazję, by uwolnić złego czarownika Grombacha i zawładnąć światem. Czy uda się pokrzyżować im plany?
Strzeżcie się, potwory! to trzecia część opowieści o przygodach Claudette, która staje tutaj przed najtrudniejszym wyzwaniem. Czy uda jej się w porę zrozumieć, że w walce nie zawsze chodzi o wygraną za wszelką cenę?

Opis pochodzi od wydawcy

Powrót do frapującego świata rodziny Winnych

Stulecie Winnych. Opowiadania to książka o niezwykłych losach rodziny Winnych, z podwarszawskiego Brwinowa i osób z ich otoczenia. W jednym z opowiadań przeczytamy o dramatycznym przebiegu Wigilii w 1943 roku, w kolejnym poznamy losy Kazimierza, męża Ani, które doprowadziły go na szczyt warszawskiego półświatka. Co więcej, jedna z historii opisanych w książce, wydarzyła się naprawdę.
Losy bohaterów osadzone w realiach dwudziestego wieku, opisane przez jedną z najlepszych polskich pisarek Ałbenę Grabowską, skradły już serca tysięcy czytelników a saga Stulecie Winnych znalazła się na listach bestsellerów. Już niebawem, w 2019 roku będzie można śledzić losy bohaterów sagi w serialu telewizyjnym.

Zbigniew Domino, autor "Sybiraczki" był dobrym, wytrawnym pisarzem. Był, ponieważ odszedł 11 czerwca tego roku. Miał mocno rozbudzoną wyobraźnię i niezwykłą intuicję, które to przymioty są dla ludzi pióra niezwykle cenne. I bogatą biografię nabrzmiałą od niezwykłych zdarzeń i dramatycznych przeżyć, niekiedy zupełnie niewiarygodnych. Dawało mu to ogromny materiał literacki, co zaowocowało sporą ilością poczytnych książek - powieści i zbiorów opowiadań, różnie, jak to zazwyczaj bywa, przyjmowanych przez krytyków, inaczej przez czytelników.
W 2001 roku ukazała się "Syberiada polska". Książka, która wyjątkowo mu wyszła. Okazała się być wybitnym dziełem epickim opartym na dramatycznych, miejscami wręcz tragicznych losach zesłańczych rodziny Dolinów. Główny bohater powieści, Staszek Dolina, to porte-parole autora Jeden z cenionych polskich krytyków nazwał Syberiadę powieścią prawdziwą, inny przyrównał epikę Dominy do pisarstwa Władysława Reymonta, mistrza tego gatunku.
Temat syberyjski podjęty wówczas przez Zbigniewa Dominę zaowocował kolejnymi tytułami - "Czas kukułczych gniazd" i "Młode ciemności". Do tej trylogii dołączył z czasem "Zaklęty krąg" (plon obfitej korespondencji z Sybirakami, ich rodzinami, wiernymi czytelnikami, pieczołowicie opracowany i opatrzony komentarzami autora) oraz "Tajga" i wznowione po latach "Cedrowe orzechy".
Ta ogromna, niełatwa, ale niezwykle cenna literacka robota została doceniona przez krytykę i ciepło przyjęta przez czytelników. Pozostanie w historii literatury polskiej jako wielka epopeja syberyjska.
"Sybiraczka" jest ostatnim akcentem owej epopei i ostatnim dziełem literackim Zbigniewa Dominy, o czym pisząc ten utwór nie mógł wiedzieć, ale jakoś czuł całym sobą, że koniec się zbliża. No i dokonało się, niestety.
Nie jest "Sybiraczka" typowym utworem fabularnym, bowiem wszystko o czym autor w niej opowiadał, oparte było na faktach i zdarzeniach i polegało na prawdzie. Jest to opowieść bardzo osobista, kreśląca historię jego życia i jego rodziny, ale także dzieje losów podobnych wielu innych polskich rodzin.
Jedna rzecz jest w "Sybiraczce" szczególnie istotna i dla czytelników zapewne zaskakująca. Bo oto główną bohaterką tej książki jest KSIĄŻKA pt. "Najnowsza kuchnia warszawska" autorstwa Anieli Owoczyńskiej, własność Antoniny Domino, matki autora, wydanej przed wojną nakładem Księgarni Popularnej w Warszawie w roku 1923 r.
Poradnik dla gospodyń na zesłaniu w tajdze, gdzie ludzie cierpieli z powodu katorżniczej pracy, przymierając głodem? Nie wiadomo co sobie myślała Antonina wciskając do tobołka tę książkę wśród wrzasków i pogróżek sowieckich żołnierzy i gorliwie im pomagających ukraińskich sąsiadów, wypędzona z mężem i dziećmi na wieloletnie zesłanie. Okazało się później, że owa książka grała zupełnie inną rolę niż miała. Służyła bowiem nauczaniu dzieci zesłańców języka polskiego. Innego bowiem podręcznika w obozowym baraku nie mieli. A potem, przywieziona z zesłania wróciła do kraju i do dziś uczy kolejne pokolenia Dominów sztuki gotowania.
"Sybiraczka" - książka niewielka objętościowo, ale interesująca, rodzinna. Taka do zadumania, do przemyślenia.

Opis pochodzi od wydawcy

Harold James Nicholson, wysoki rangą funkcjonariusz CIA, w 1994 roku rozpoczyna współpracę z wywiadem Federacji Rosyjskiej. Zdemaskowany, skazany w Ameryce za szpiegostwo, w czasie pobytu w więzieniu nakłania własnego syna, Nathana Nicholsona, do nawiązania kontaktu z rosyjskim wywiadem. W 2009 roku Nathan Nicholson również zostaje skazany za szpiegostwo, ku zaskoczeniu opinii publicznej otrzymuje wyrok w zawieszeniu.

Bryan Denson szczegółowo opisuje w książce przebieg wypadków, które doprowadziły do powstania niezwykłego tandemu szpiegowskiego złożonego z ojca i syna. Autor tworzy fascynujący portret psychologiczny głównych bohaterów. a dzięki licznym wywiadom z funkcjonariuszami FBI i CIA oraz skrupulatnej analizie dokumentów daje także znakomity wgląd w metody pracy amerykańskiego kontrwywiadu.

W zaciętych walkach, ryzykując życiem, sierżant Dillard Johnson nazywany przez kolegów Szalony J. według szacunków Pentagonu uśmiercił ponad 2000 żołnierzy przeciwnika podczas operacji "Iraqi Freedom", w której dowodził "Carnivore" - Bojowym Wozem Piechoty Bradley. Po graniczącym z cudem pokonaniu choroby nowotworowej (skutek napromieniowania, na które był narażony, strzelając przeciwpancernymi pociskami z rdzeniem ze zubożonego uranu), odbył drugą turę bojową w Bagdadzie, zabezpieczając działania towarzyszy broni jako snajper. Z potwierdzonym wynikiem 121 zabitych jest oficjalnie uznany za najskuteczniejszego strzelca wyborowego US Army po Chrisie Kyle’u, autorze Celu snajpera.

Dziś Johnson to niemal legenda - pojawił się na okładce czasopisma "Soldier of Fortune", które zamieściło jego artykuł, a w muzeum w Fort Stewart znajduje się poświęcona mu ekspozycja. Jednak dopiero teraz ujawnia całą prawdę: Szalony J. to opowieść pełna męstwa, humoru i fascynujących szczegółów z pola walki, porywająca i brutalnie szczera autobiografia niezwykłego żołnierza.

Starszy sierżant w stanie spoczynku Dillard Johnson - Szalony J. - w czasie 20-letniej służby został uhonorowany Srebrną i Brązową Gwiazdą, czterokrotnie Purpurowym Sercem oraz wieloma innymi odznaczeniami. Jego mundur i snajperską książkę ewidencyjną wystawiono w muzeum. Jest wymieniony w On Point: The United States Army in Operation Iraqi Freedom, wyczerpującym studium Pentagonu nt. inwazji na Irak 2003. Bywał gościem programów telewizji Fox News i Good Morning America.

Janek ma ze swojego okna niezwykłą perspektywę: i na śmierć, i na życie może patrzeć z dystansu. Na śmierć, bo wciąż żyje pełną piersią. Na życie - bo świadomie i mądrze codziennie zmaga się ze śmiercią. I o życiu, i o śmierci mówi więc takie rzeczy, że oczy stają czasem w słup, a z nóg spadają ciepłe kapcie. Tu nie ma ani grama ględzenia, jest obudzona po zderzeniu ze ścianą ostra, kryształowa intensywność. Janek lubi powtarzać, że przed śmiercią bardzo chciałby jeszcze zrobić coś pożytecznego. Właśnie zrobił. [Szymon Hołownia]

Niektórzy wieścili mu, że będzie karykaturą księdza. Niespełna jedenaście lat jego kapłaństwa to m.in. stworzenie domowego hospicjum, potem budowa od podstaw hospicjum stacjonarnego; organizacja Areopagów etycznych - letnich warsztatów dla studentów medycyny; praca katechety w szkole, gdzie ani uczniowie nie oszczędzali jego, ani on ich.
1 czerwca 2012 r. zdiagnozowano u niego nowotwór mózgu. Teraz, po dwóch operacjach, poddawany kolejnym chemioterapiom, nadal pracuje na rzecz hospicjum i służy jego pacjentom. Wspiera też swoich dawnych uczniów i wychowanków - niejednemu z nich pomógł wyprostować życie. Mówi, że jest "otwarty na cud", ale jednocześnie przygotowuje się na to, żeby "dobrze przeżyć swoją śmierć".